Reisverslag november 2022
Dankbaar kijken we terug op een fijn project. Wat hebben we prachtige vriendschappen gesloten in Higuerito. Het deed aan beide kanten een beetje pijn om weer afscheid te nemen. Dank aan onze achterban die zo trouw met ons mee las en berichtjes achterliet in het gastenboek. Dank voor jullie support!
Donderdag 24 november 2022
Een half uurtje langer slapen. Geen werkdag maar een reisdag.
We starten de dag met een dagopening over Romeinen 12 vers 4 tm 8. Iedereen is nodig. We hebben allemaal verschillende gaven.
Hierna volgde een heerlijk ontbijt. Na het ontbijt zongen we elkaar de zegen toe. Een mooie afsluiting.
Een groepsfoto werd gemaakt. Deze is binnenkort te zien op facebook.
Rond 9 uur vertrok de vrachtwagen naar Juan Aqua. Hierna stapten we over in de bus. We gingen op weg naar Haina om diverse sponsorkinderen van Compassion te ontmoeten. Diverse groepsleden hebben al enkele jaren een sponsorkind in Haina. Voor de kinderen maar ook voor ons is het bijzonder om deze kinderen weer te ontmoeten. We zien duidelijk dat ze gegroeid zijn na 2 jaar Corona. Er volgde gesprekken met de kinderen en natuurlijk werden er ook cadeautjes overhandigd. Enkele kinderen voerden een dansje voor ons uit. Soledad, het sponsorkind van de Gasthuiskerk in Bolsward, las een stukje voor uit de bijbel – Johannes 3 vers 16. Na 1 uur stapten we weer in de bus richting het restaurant Provocon. Een restaurant waar je heerlijk kip kan eten. We hebben er van gesmuld. Als toetje een lekker ijsje bij Helados Bon. En weer stapten we in de bus. We gingen richting de botanische tuin. Het was de bedoeling dat we er een poosje rond zouden lopen. Helaas er kwam een hele dikke tropische regenbui.
En weer stapten we in de bus. Het laatste stukje richting de luchthaven. Alles ging voorspoedig. Het is nu bijna 21.00 uur. We gaan vliegen rond half 11.
We kijken terug op een mooi project. Zijn dankbaar dat we 7 gezinnen een huis hebben kunnen geven. Binnenkort worden er ook bedden, stoelen, een tafel, borden, bestek en een voedselpakket bij de gezinnen afgeleverd. We danken jullie voor al de reacties en voor het medeleven op wat voor manier dan ook. Bovenal danken we God dat we dit hebben mogen doen.
Dit is het laatste berichtje van Mano a Mano groep 2022. Tot ziens op Schiphol.
Reinske, Hillie, Wieke, Piet, Tjebbe, Johannes, Gerrie, Jannie, Klaas, Jan, Els, Paula, Jolanda, Martin, Willie, Adry, Nina, Jeen, Hans, Marco en Conny
Woensdag 23 november 2022
Aan alle goede dingen komt een eind, zo ook aan dit prachtige project. Zo was vandaag een dag van ‘laatste keren’. De laatste keer aan het werk, de laatste keer op de truck naar de werkplaats, de laatste hand leggen aan de huizen.
Centraal tijdens de dagopening stond vanmorgen Zacheüs. Bijzonder om te lezen hoe hij zijn leven radicaal veranderde toen Jezus tegen hem sprak. Navolgingswaardig ook. In ons leven valt het zo vaak tegen om Hem volledig toegewijd te zijn. Na een heerlijk ontbijt van rijstpap en vers fruit beginnen we opgetogen aan deze laatste werkdag. Ook vandaag is de samenstelling van de bouwploegjes weer anders dan tijdens vorige dagen. En ach zo’n laatste bouw dag verloopt als vanouds een beetje rommelig. In dit huis ontbreekt nog een lat langs de deur en bij dat huis zitten de hendeltjes van de ramen er nog niet in. Elders wordt nog een latrine gebouwd en vervolgens zorgen broer en zus Jager ervoor dat de latrines glimmend in de verf komen. De (kinder-) bijbels worden ook afgeleverd bij de diverse gezinnen evenals een kalender en een sleutelhanger. Aan het eind van de middag volgt een warm afscheid. Over en weer zijn warme vriendschappen ontstaan.
De grootste bouwploeg is vandaag als eerste klaar en strijkt neer op het terras van een colmado. En wat blijkt tot onze verassing? De zoon van Putchi die in de afgelopen week een aantal keer mee kwam helpen bij het project staat hier achter de toonbank. Als ook de modelwoning bouwers hun werkzaamheden hebben gestaakt kunnen we gezamenlijk op de truck van Raffa vertrekken. Een deel van de groep stapt halverwege weer af om te kunnen genieten van een wandeling onder leiding van Carmito. Steil klimmen, smalle paadjes maar ook een prachtig uitzicht. Na het eten volgt het welbekende evaluatie moment op het dak van ons verblijf.
Nu beginnen we aan een laatste potje take 5, een laatste puzzel (Martin zwoegt nog steeds op dezelfde legpuzzel) of een laatste hoofdstuk lezen. Dankbaarheid overheerst.
Willie
Dinsdag 22 november 2022
Na een redelijk ingespannen en zweterig werkdag zijn we volgens mij wel weer redelijk voldaan teruggekeerd op ons honk. Heerlijk gegeten, veel opgeschept gekregen, vooral vanwege de grote verscheidenheid aan bakken, baksels en sla. O.a. draadjesvlees, heerlijk. En we hadden het over thuis, waar we daar soms wel/ook tijd voor namen en vaak zat niet de tijd voor namen. Natuurlijk vooral mogelijk gemaakt door de inzet en kundigheid van de dames in de keuken, Jazmín Hernández & Aida Mora. De dames hebben nog een speciale plaquette aan Johannes overhandigd, naast presentjes voor Gerry en Jannie. Daniel was (naast tolk) hier met Mercedes, die ook nog wat op heeft gehaald en ons bedankt (snappen ze dan nog steeds niet dat wij hen willen bedanken?).
En toen werd er weer een beroep gedaan op mijn min of meer actieve herinnering …
Gerry deed de opening, ‘t ging over verandering en de stabiele factor!
Verschillende verzen uit diverse Bijbelboeken werden aangehaald en verwezen, als tegenhanger van sprookjes. “Dag aan dag draagt Hij ons.”
Voor de verandering had ze geen vraag op het einde, meer een open einde.
Qua ontbijt natuurlijk niets te klagen, gebakken ei en fruit, naar wens brood en/of ontbijtgranen, cornflakes of fruitloops met melk, prima.
De groepjes werden in andere samenstelling op verschillende locaties gedropt om de hen opgedragen taken te laten vervullen en voor de voet weg proberen we zo e.e.a. (zo goed als) af te krijgen. Met de mogelijkheid dat ik iets vergeet, toch een poging: vooral aftimmeren en ramen, betonvloertjes + raamwerk + beplating + schilderwerk latrines, ramen plaatsen, betonranden rondom woningen en modelwoning 2 vordert ook. Logistiek blijft met zoveel locaties wat lastig, maar we komen er wel.
Martin (van de latrine-ploeg)
Maandag 21 november 2022
Na een heerlijk ontspannen weekend, vanmorgen weer vroeg uit de veren voor een nieuwe werkdag.
Vandaag werd er tijdens de dagopening door Johannes stil gestaan bij “verlangen naar verandering”. Iedereen veranderd weleens wat bijv. van huis, inrichting, kapsel of woonplaats. Vaak uit een onschuldig verlangen naar een welbevinden naar jezelf. En als de laatste bazuin geklonken heeft, als Jezus op aarde is, is er geen verandering meer nodig, dan is alles goed. De lezing van vandaag kwam uit 2 Korinthe 5 vers 14.
Vandaag bestond het ontbijt uit mangoe, plakjes worst en gebakken kaas en uiteraard vers fruit.
Hiermee komen we de werkdag wel door. Vandaag ging er een groep starten met de bouw van huis 7. De rest van de groep ging naar huis 1 en 2 voor de afwerking en starten met het storten van de vloeren en het opbouwen van het frame voor de latrines. Voorafgaand moesten we wachten op onze “taxi” en van deze gelegenheid maakte Jeen en Paula gebruik om de rivier te voet over te steken. Nina vond een behulpzame Dominicaan die haar op zijn rug naar de overkant tilde.
Willie en Tjebbe hebben samen met health promotor Marilene een kijkje genomen in La Piña, wellicht een project voor in de toekomst. Ze zijn op zoek gegaan naar de verhalen achter de muren van de huizen.
De bouwers van huisje 1 kregen een brief van de toekomstige bewoonster, over hoe dankbaar zij is dat zij een mooi huis krijgt. De bouwers van huisje 2 hebben een leuk gesprek gehad met het gezin dat straks in het huis gaat wonen.
Het was een productieve werkdag, nog wat kleine details en morgen weer vrolijk verder.
De werkdag afgesloten met het traditionele colaatje en kokoskoekje bij de bar om vervolgens aan te schuiven bij het diner. Johannes sloot de avond af met een filmpje over een grote verandering in het leven van Paul Zziwa, een voorganger uit een kerk in Uganda. Geheel volgens Dominicaanse traditie liet de techniek ons in de steek en dus morgen deel twee.
We sluiten de dag af met ons dagelijks potje take-5.
Warme groet, namens het hele team, Jolanda & Els
Zondag 20 november 2022
Om 6.00 uur vanmorgen liggen er al een aantal van ons in het zwembad. Ze zien tijdens hun zwemoefeningen de zon opkomen. Anderen wachten tot bijna 7.00 uur voordat ze uit bed komen.
Na ons even opgefrist te hebben gaan we naar buiten, waar de zon al volop schijnt. We hebben hier wifi, waar druk gebruik van wordt gemaakt. Via whatsapp bellen gaat echter slecht.
Om halfacht doet Willie de dagopening. We beginnen met het zingen van de liederen die we vandaag in de kerk gaan zingen. Ik stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God. Dan O, Heer mijn God wanneer ik in verwondering. En als laatste: Soon and very soon, we are going to see the King. We gaan het eerste in canon doen. Willie heeft als thema: moet je je kledingkast aanpassen of toch niet?
De lezingen zijn uit Joël 1: 1-4 en Joël 2: 11-14.
Willie leest met ons een spiegelverhaal over een waterdrager met 2 emmers. De ene emmer is prima, maar de andere heeft wat barsten en scheurtjes. Als de waterdrager bij het huis van zijn heer komt, is steeds de ene emmer half leeg gelopen. De emmer beklaagt zich erover dat hij het niet goed doet. De waterdrager laat de emmer zien dat er in de berm een spoor van bloemen is ontstaan waar de emmer heeft gelekt. Hier had de waterdrager zaadjes gezaaid. Het gaat over opbouwende kritiek.
Je bent goed zoals je bent. Je moet je hart veranderen en niet je kleren.
Vanuit de groep wordt gereageerd. Zelfs opbouwende kritiek kan pijn doen.
Daarna gaan we eten. Een lekker warm broodje en scrambled eggs en fruit.
Na het eten worden de tassen ingepakt en om 5 over 9 stappen we in de bus. Het is een heel eind rijden naar de wijk Guarano waar de kerk van ds. Marino Mendes staat. We zijn om 10.00 uur aanwezig. Het is een gezellige drukte. De muziekgroep maakt zich klaar. Dan komt een jonge vrouw de mededelingen doen en welkom. Dan komt een andere vrouw die een aanbiddingslied doet. Gloria a Dios, gracias Senor, bendito es el Senor, Gloria, Hallelujah.
De mensen uit Holland worden een aantal malen welkom geheten.
Johannes wordt naar voren geroepen en vertelt over hoe de kerk is gebouwd in het verleden. Hij vertelt ook over wat we deze keer aan het doen zijn.
De hele groep gaat naar voren en zingt de 3 liederen. Ds. Marino wil graag dat we nog een Nederlands lied zingen. Dat wordt Abba, Vader U alleen. In het verleden zijn op een bord de vingerafdrukken en de namen gezet van degenen die meegeholpen hebben bij de bouw van deze kerk. Dat bord wordt opgehaald. Ondertussen zingen we nog een lied. La Paz del Senor. Nadat het bord is gehaald en bekeken, gaan we weer zitten. Een groepje zangeressen zingt aanbiddingsliederen. Ze worden wel steeds luider. Het enthousiasme spat eraf. Tijdens het laatste lied wordt de collecte gehouden. Pastor Mendes wordt aangekondigd. Hij heet ons welkom.
Pedro vertaalt. Amerikanen en Nederlanders werkten samen aan dit gebouw in de tijd van World Servants. Marino is in Nederland geweest en heeft onder andere onthouden: Lekker beppe sûkerbôle. Zijn tekst is uit Efeziërs 4:16 Hij heeft het over het werk van een apostel. Een apostel stopt nooit en werkt op veel plaatsen. Zo ziet hij Johannes en Gerry ook denk ik. De vele waterprojecten en latrines hebben gezorgd dat velen tot de Heer kwamen.
Een evangelist stopt nooit. Hij preekt niet alleen. Hij werkt in de gemeenschap. Hij houdt de mensen in de gemeenschap in de gaten of het goed met hen gaat.
Als slot zegt hij: Vind je plaats in de gemeente. Dios te bendiga.
Het werk gebeurt al meer dan 30 jaar in de DR. De Heer heeft de groepen gebruikt als een krachtig instrument. Na een dankgebed is er tijd voor ontmoeting. Handdrukken en omhelzingen.
Het blijkt dat er van de grote zaal naast de kerk een feestruimte is gemaakt. Alles in helder wit.
Hier gaan we met zijn allen naartoe. Er komen ook een heel aantal oude bekenden van Johannes en Gerry binnen. Deze feestelijke bijeenkomst is ter gelegenheid van het afscheid van Johannes en Gerry, die nu voor het laatst mee zijn. Er wordt een warme lunch aangeboden. We worden verwend met heerlijk eten. Er volgt na het eten een korte preek over Jesaja 53: 11 door Nelson, die ook de presentatie deed.
Daarna komen er een heel rijtje sprekers aan het woord. Onder andere: Carmito, dokter Ramona, Juan Agua, Tjebbe, Willie en Marlene. Namens Mano a Mano bieden Tjebbe en Willie een fotoboek met herinneringen van deelnemers en oud-deelnemers aan. De sprekers uiten hun dankbaarheid over wat er allemaal is bereikt en bedanken Johannes en Gerry van harte.
Om 14.00 uur komt er een eind aan de feestelijke bijeenkomst. Er worden opnieuw handen geschud en omhelzingen gegeven. En nagepraat.
Om half drie stappen we in de bus en gaan op weg naar El Ramón. Daar stappen we over op de vrachtauto en rijden over de ons bekende weg naar het Centrum. Dreigende luchten vergezellen ons, maar we houden het droog.
We pakken de tassen weer uit en verkleden ons. Even later komt er een lekkere bui regen.
Het eten is weer prima met wraps, gehakt en sla. Na het eten wordt de dag nog doorgenomen en Johannes en Gerry vertellen wat ze van de dag vonden.
Vanavond worden er weer zoals gewoonlijk spelletjes gedaan. De sfeer is goed zo te horen.
Met hartelijke groet,
Jeen
Zaterdag 19 november 2022
Alweer weekend, de tijd vliegt voorbij. De ingrediënten voor vandaag: ontspanning, gezelligheid, shoppen, ijs van Heledas Bon, strand en nog meer gezelligheid. Kortom geen werkdag vandaag, maar een ochtendje Santo Domingo, in de middag zwemmen in de zee en dineren op het strand. Zoals elke dag starten we de vandaag ook eerst met een ochtend opening.
We lezen uit Mattheus 4 vers 1-11. Tjebbe vertelt over de preek van Henry Nouwen, die gaat over de vraag: ‘Wie ben ik’. Het feit dat we Gods geliefde kinderen zijn bepaalt onze identiteit en niet wat we bezitten, wat we kunnen of wat andere mensen over ons zeggen. We praten hier over na …. Luister ook eens naar het lied van Lauren Daigle ‘You say’
Een ontbijtje van havermout en vers fruit geeft ons genoeg energie voor de ochtend. We rijden met de pick-up truck naar het huis van Guan Aqua en stappen daar over in de bus wat ons vervoersmiddel is dit weekend. Rond 11 uur komen we in Santo Domingo aan. Wat een herkenbare geuren, geluiden en kleuren. Geen verplicht programma nu, iedereen gaat zelf op zoek naar de winkeltjes voor souvenirs of eerst op zoek naar Helados Bon voor ijs. Een tip voor de inkopers: afdingen mag, is juist ook prima om te doen. Aan de hoeveelheid tasjes te zien was iedereen geslaagd toen we om 13.00 verzamelden op de trap van de Mercado. Hup de bus in, naar het strand. Bij het omkleden kwam een deelnemer erachter dat de meegebrachte badkleding iets te klein was. Een kindermaatje… we hebben er heerlijk om gelachen. Na een creatieve oplossing te hebben gevonden heeft iedereen lekker kunnen zwemmen. Het water was verrassend warm, heerlijk om in te zwemmen, duiken, dobberen. Met duikbril op kon je ook vissen spotten in het water.
Na een drukke bouwweek is het echt even relaxen. Op het einde van de middag gegeten op het strand, bij een ondergaande zon. Rijst, vis, salade, gebakken banaan, patat, avocado. De Dominicaanse maaltijden smaken elke dag weer prima. We blijven vandaag in Santo Domingo slapen, in kamp Apen. Morgen gaan we naar de kerkdienst van Marino, ook hier in S. Domingo. Tijdens de rit naar het kamp heeft een groepje enthousiaste deelnemers een heel repertoire aan bekende liedjes gezongen. De sfeer zat er goed in 😊. Er zijn diverse tradities tijdens een Mano a Mano reis, één daarvan is om op zaterdagavond nog even langs Heledas Bon te gaan. Natuurlijk hebben we dat nu ook gedaan. Bij kamp Apen zijn er nog een aantal wezen zwemmen, aqua joggen met Jannie. Anderen hebben in de openlucht kantine lekker na zitten praten over de belevenissen van vandaag. Een heerlijk ontspannen dag! Lekker slapen en morgen weer meer van onze avonturen.
Paula
Vrijdag 18 november 2022
Even kwart voor 6. Sommige dames werden voor de wekker afliep wakker. Waarom zou je de wekker af laten lopen? Hup eruit, een nieuwe dag ligt voor ons. De aggregaat stond al aan en de dames in de keuken waren al druk bezig met ontbijt. Beneden aan gekomen kregen diegene die vroeg waren al een kopje koffie. Een goed begin van de dag. Gerry had een ochtendopening over Micha 6 vers 1 t/m 8. Recht doen, trouw zijn en nederig de weg van je God gaan. Zou het met deze regels kunnen lukken? We hebben hierover nog even met elkaar nagepraat. Hierna een lekker ontbijtje bestaande uit pancake, banaan, papaja, water meloen en ananas. Spoedig daarna gingen we met een pick-up en vrachtwagen op weg naar de bouwplaats. Bij huisje 5 stapte een groep uit. Daarna ging er een groep over de rivier naar huisje 6. De rest ging onderweg naar huisje 1 t/m 4. Regelmatig regent het en hierdoor wordt ons hout nat. Beetje lastig met zagen maar het lukt wel. Huisje 4 wordt voorzien van afdeklatjes. Een precies klusje wat Piet, Jannie, Gerry, Johannes en Conny wel is toevertrouwd. Aan het einde van de middag is dit klusje bijna klaar. De afdeklatten bij de deuren kunnen nog niet worden bevestigd omdat huis 4 nog geen deuren heeft. In huis 4 is vandaag een betonnen vloer gestort. We kregen hulp van Putsie (een bouwvakker die al in meer projecten heeft meegewerkt). Inmiddels zijn huis 1 t/m 4 voorzien van ramen. Hans en Paula zijn druk in de weer met het storten van vloertjes voor de latrines. Martin en Wieke maken de huisjes voor de latrines. Er zijn er nu 3 af waarvan er 1 weer is aangepast aan de grotere betonplaat. Huisje 5 is voorzien van planken. Alleen de nokjes moeten nog worden getimmerd. De groep heeft ook kennis gemaakt met de toekomstige bewoners. Aan huis 6 is ook flink gewerkt. Het eerste stuk van de terugweg was wel bijzonder. Het kwam er op neer dat we met ongeveer 16 mensen/rugzakken en nog enkele lege waterflessen in een pick-up door de rivier trokken richting de asfaltweg. Franklin bracht ons veilig in de bewoonde wereld. Hierna stapten er diverse over op de vrachtwagen en reden we naar het Centrum. De koffie stond klaar en in de keuken werd weer druk gewerkt. Het rook er heerlijk. We kregen kip met rijst, stukken wortel en nog een andere groenten. Na de maaltijd vertelde Jannie ons een spiegelverhaal over de brillenman. Een mooi verhaal met diverse brillen. Een verhaal wat was voorbereid door Jolande, Marijke en Jannie (dames dankjewel). Het is nu bijna 8 uur s avonds. Er worden tasjes ingepakt voor het komende weekend. Morgen gaan we naar Santo Domingo.
Conny
Donderdag 17 november 2022
De eerste wekker liep tegen zes uur af en twee minuten later volgde de tweede wekker, sommigen keren zich nog even om en voor anderen begint de dag. Even heerlijk genieten van de morgenstilte of van de rivier, die onder langs stroomt. Om half acht zitten we bij elkaar voor de dagopening, dit keer door Johannes, dit naar aanleiding van de tekst in Openbaring 3 : 20. Het thema is: Verandering, van de kerk? Na een heerlijk ontbijt met een gebakken ei en heerlijk vers fruit maken we ons klaar voor vertrek naar de werkplek. Als iedereen een plek heeft in de truck of pick-up vertrekken we. Als we aankomen kan de truck niet verder vanwege het hoge water en de sterke stroming in de rivier. Een deel van de groep moet wachten, de zon schijnt uitbundig. Voor sommigen duurde dat te lang en lieten zich na de overkant brengen op de rug van een Dominicaan. Toen kwam de pick-up en bracht ons naar drie verschillende werkplekken. Mijn groep moest naar huisje vier, na het gebed, gingen we aan de slag met de planken zagen en timmeren aan de voorkant en achterkant van het huis. Ook aan de binnen kant moest er nog veel werk verzet worden. ’s Middags werden de dakplaten er op getimmerd door de bouwvakkers. Het huis is gereed gekomen op het storten van de betonnen vloer na. De nieuwe bewoners kijken er wel naar uit. De latrineploeg is gestart, twee vloertjes zijn klaar gekomen en twee huisjes. De andere ploegen zijn begonnen met de timmerwerkzaamheden o.a. de staanders. In de middag was de regen zo nu en dan de spelbreker. Tegen vier uur keerden we terug naar het centrum achter op de pick-up door de rivier naar de hoofdweg, waar de truck ons ophaalde. De pick-up ging terug om de rest van de groep op te halen. Na een dag van werken weer veilig terug in het centrum. Morgen weer verder….
Om zes uur gebruiken wij een heerlijke maaltijd klaar gemaakt door de koks in de keuken. Na het eten laat Johannes ons een filmpje zien van Daniël Rodriguez wat Verandering in zijn leven heeft gedaan. Naar aanleiding daar van volgt een waardevol gesprek in de groep.
In de avond wordt er gelezen, gepuzzeld en spellen gedaan o.a. Take 5.
Straks wensen we elkaar een goede nachtrust toe.
Een hartelijke groet van JANNIE uit de Dominicaanse Republiek.
P.S. Hieronder volgt een verslag van Nina en Reinskje over het spreekuur van Dr Ramona.
Verslag van medisch spreekuur Dr. Ramona
Vandaag stond er een medisch spreekuur op het programma. Dit vond plaats in het Centrum waar wij altijd overnachten. Reinskje en Nina mochten hierbij assisteren. Wij willen graag wat vertellen over dit bijzondere spreekuur.
Als onze collega’s vertrekken naar de bouwplaats, dan zit het rondom het centrum al vol met mensen die wachten op het spreekuur. Het is dan 8 uur. Om 10 uur arriveert Dr. Ramona met haar team uit Santo Domingo. Alles wordt klaar gezet. De apotheek ingericht (medicijnen uitgestald op een tafel) en de flexplekken van de doktoren worden ivm de privacy afgeschermd. Er zijn 2 doktoren, Dr. Ramona voor de kinderen en Dr. Ismaëlina voor de volwassenen. De wachtende patiënten krijgen allemaal een nummer van de assistente Tata. Het spreekuur wordt geopend met bijbellezing en gebed. Wij mochten helpen met bloeddruk meten en patiëntenbegeleiding. De intake wordt gedaan door 2 mensen van het team. 1 man voor de mannen, en een vrouw voor de vrouwen. Naam en klachten worden genoteerd, hier is 0,0 privacy, want het gebeurt allemaal aan 1 tafel, terwijl de anderen er achter staan en mee kunnen luisteren. Bij de kinderen wordt het gewicht gevolgd en de volwassenen mogen de bloeddruk nog laten meten en daarna volgt het doktersconsult. Na het doktersconsult komen de patiënten met recept bij de apotheek. Tata deelt de medicatie uit en geeft uitleg over het medicijngebruik. Ook kregen een aantal kinderen een tandenborstel mee. Er zijn ongeveer 80 patiënten gezien. Voor 1 persoon was er geen nummer meer, ze was te laat. Ze had een briefje bij haar met haar naam er op en haar klachten. Dit had iemand anders voor haar opgeschreven. In eerste instantie werd er tegen haar gezegd, dat ze vandaag niet meer terecht kon, volgende maand is er weer een spreekuur, maar ze bleef rondhangen en iedereen aanklampen, en aan het eind van de dag is zij uiteindelijk toch nog gezien. Er was nog een gaatje gevonden in het spreekuur. Om 15.00 uur was het spreekuur afgelopen. De doktoren waren zonder pauze doorgegaan. Wij gingen daarna gezamenlijk eten en hebben nog gezellig met Ramona en Ismaëlina gesproken. Er is hier ook een Covid vaccinatieprogramma van de regering. Het medische team komt hier 1x per maand. Zo’n spreekuur voorziet duidelijk in een behoefte, verder zijn hier weinig medische voorzieningen. Het is hier regenseizoen, en de meeste klachten waren, griepachtig en veel schimmelinfecties. Grappig was nog wel dat de kinderen ook hier wel boefjes zijn. Zo wees een meisje een grote spuit aan en zei tegen haar broertje, dat hij een grote prik bij de dokter zou krijgen.
Wij waren onder de indruk van deze dag. Wat een geduld hebben de mensen hier. Ze waren er om 8 uur al, en de laatste vertrok om 15.00 uur. Tijdens het wachten worden er bijvoorbeeld guandules gedopt (soort tuinboontjes) door meerdere mensen om de tijd te doden. Wij hebben deze dag ervaren als een wereld van verschil.
Reinskje en Nina
Woensdag 16-11-2022
Actieve herinnering?
Onderweg terug van onze werkplek werd mij opeens gevraagd even het dag verslag te schrijven. Regelmatig komt het ‘grapje’ over geen actieve herinnering te hebben van iets en dat was nu ook deels het geval. Misschien gebeurt er wel zo veel dat het soms ook wat moeilijk te bevatten is en het gaat snel, volgt elkaar snel op, alle gebeurtenissen, de vele indrukken en gedachten …
De opening van Willie ging over verandering, dat is logisch, maar verder … (hulp gevraagd én gekregen). Saulus werd Paulus, als je het over verandering hebt een goeie. Diverse tekeningen lieten zien dat niet alles was wat het leek, niet alles leek wat het was, oftewel dat je anders kan kijken naar hetzelfde plaatje.
Naar de werkplek, bij de tweede rivierkruising – net na de afslag van de A1 – werden we (voor de verandering) een stuk dichterbij opgehaald door de pick-up, want door alle regen van gister en vannacht was de rivier hoger en het pad, dat erop volgde, nog blubberiger en glibberiger, dus waarschijnlijk een veiliger keus. Op de werkplek na de gebruikelijke begroetingen en gebeden aan de slag met allerhande werkzaamheden bij de verschillende huizen. Eerste twee werden voorzien van beton. Derde huis eerst afgetimmerd en daarna werd daar ook de vloer gestort. Huisje 4 vordert gestaag. Een (het) team (met waardevolle aanvullingen) is met de voorbereidingen van de latrines gestart. Een ander, samengeraapt gezelschap is iets meer benedenstrooms met een ander huis begonnen. Zo hebben we de krachten wat verdeeld.
Over krachten gesproken, mr. Nelson kwam met een stel jonge gasten aan, die bij hem in de leer zijn, bij zijn stichting Casa Servidores. Deze jonge mannen werden toebedeeld aan de verschillende teams en bleken waardevolle aanvullingen. In de avond hebben ze zich nog verder voorgesteld. Ze blijven één a twee nachten.
Tussendoor hebben we voor de verandering bij Carmitto thuis gegeten, de wereldberoemde Sancocho Dominicano (mogelijk wordt later de receptuur toegevoegd). Heel bijzonder, zo met z’n allen, inclusief alle staf en de mannen van Nelson even daar eten, en we zijn altijd welkom, zei hij na afloop, mooi.
Take-5 time, de mannen van Nelson wordt het spel ook geleerd.
Welterusten en lieve groet, Martin.
Dinsdag 15-11-2022
De ochtend begon vroeg en voor sommigen extra vroeg om te ontwaken op het dak of aan de rivier. Waar je ook zit, om 07:00 verwelkomen we iedereen voor de dagopening. Dit keer liet Tjebbe een filmpje zien van hardloopster Hassan, die het van vluchteling tot olympisch kampioen heeft geschopt. Dit heeft ze bereikt doordat een coach haar talent zag en hiermee aan de slag is gegaan. Ook wij kunnen gecoacht worden of een coach zijn voor anderen. Daarna volgde een heerlijk pancake-ontbijtje met een plakje worst voor de liefhebber. Krachtvoer voor deze werkdag, want er stond weer arbeid op de planning. Met de zon in de lucht vertrokken we naar de bouwplaats, dwars door diverse riviertjes. Er werd weer flink gezaagd (met de complimenten voor onze Suki!) en getimmerd en van de 1e 3 huisjes is het plankwerk klaar. Morgen komen de ramen en worden de 1e 2 betonvloeren gestort: kruiwagenrace! De seniorenwoning loopt ietwat achter op schema maar de activiteitenbegeleidster weet ze toch enthousiast te krijgen. Halverwege de middag stonden we net aan een lekker bakje koffie toen de 1e Dominicaanse bui viel. Iedereen vond onderdak bij diverse locals waar meteen stoelen worden bijgezet. Het is heel bijzonder om de gastvrijheid te ervaren. Het is een dorpje waar geen leidingwater is en geen elektriciteit is en niet elk gezin heeft dagelijks te eten. Zo ook het gezin waar wij als team 2 voor werken. En toch komt de vrouw des huizes Miriam een bak gekruide rijst met bonen brengen voor de hele groep. Aan het eind van de werkdag komt ze ook nog met een bak zoete kokos lekkernij aanlopen, hier hebben wij vanavond als toetje met de hele groep van gesmuld. Erg lekker en toch ontroerend als je je bedenkt dat zij zelf niet altijd te eten hebben. Maar o o o wat heeft ze zin in haar nieuwe huis! Ze heeft hem in gedachte al ingericht en ze weet al in welke kleuren ze hem gaat verven: blauw met wit. Terug met de truck en toen zagen we dat het water in de rivier door de regen behoorlijk gestegen was. De poncho’s konden gelukkig in de tas blijven op de terugweg. Een groepje ging het laatste stuk lopen en toen werden ze onderweg aangesproken door een vrouw. Ze zei dat ze op de lijst stond voor een nieuw huis. Op dit moment konden wij daarover niks over zeggen maar we zijn wel bij haar huisje komen kijken. Nou ja huisje, een krotje was het eerder. Super klein, een krappe 3x4mtr zonder ramen waarin 6 mensen wonen en slapen. Er zijn hier nog veel schrijnende situaties dus onze hulp blijft hard nodig. Verder door het dorpje gelopen en ondanks de armoede veel lachende gezichten en ze begroeten ons hartelijk. Wat zijn we dan verwend, want de dames van de keuken hebben weer een heerlijke maaltijd voor ons gemaakt en morgen is het wasdag, heerlijk zo’n all-inclusive vakantie 😉 Vanavond staat er vast weer een potje Take5 o.i.d. op het programma, hasta mañana!
Een dikke Dominicaanse knuffel,
Nina en Jolanda
Maandag 14 november 2022
We starten de dag met een “Lang zal ze leven” voor Reinskje die vandaag haar 65e verjaardag mag vieren! Na alle felicitaties en een mooi Dominicaans cadeau lezen we uit de bijbel Johannes 21 waarin Jezus zijn discipelen aanraadt hun netten aan de andere kant uit te gooien en zo hun netten vol met vis vangen. Dit verhaal n.a.v. ons thema dit project “Verandering”.
Na een heerlijk ontbijt stappen we weer op de truck voor onze dagelijkse rit naar de werkplek, ondertussen genietend van alle prachtige natuur om ons heen.
Samen met Els, Reinskje, Jan, en Tjebbe vorm ik bouwgroepje 1 en zal dit dagverslag voornamelijk de belevenissen van onze groep zijn.
We bouwen een nieuw huis voor Rafaël en Esterlina (ze noemt zich Unice), samen hebben ze 3 kinderen en 1 kleindochter die allen bij hen wonen.
Voordat we starten met de werkzaamheden is er eerst een gezamenlijk gebed met de bewoners en de bouwvakkers Benjamin en Carlos, altijd weer een heel bijzonder moment om zo “mano a mano” de werkdag te beginnen.
Daarna wordt er volop gewerkt, vele planken worden gezaagd, zoon Carlos van 8 vindt het erg leuk om te helpen met de planken vast te houden, en rondom vast te spijkeren.
‘s Middags hebben we als groep met onze tolk Franklin een gesprek met Unice en de 2 jongste kinderen om zo iets meer te weten komen van hun leven in Higuerito, een totaal ander leven dan het onze, de maaltijd b.v. bestaat voor dit gezin soms uit alleen maar rijst.
Unice is erg blij dat ze een nieuw huis krijgt, dit is goed aan haar te zien, ze lacht veel en geeft ons vaak een Dominicaanse knuffel.
Aan het eind van de middag zijn we tevreden met het resultaat van deze werkdag, voor de Friese lezers: it giet dat it slydjaget!
Reinskje is deze dag verwend door de kinderen uit het dorp met vele mooie kleurplaten, het waren er rond de 30! en de kinderen hebben ook voor haar gezongen. Prachtig om zo je verjaardag te mogen vieren.
Terug naar “huis” onderweg bij de school van de truck gestapt voor een wandeling met Jannie, fijn om zo samen nog even te genieten van de natuur en begroet te worden door schoolkinderen.
Na zo’n warme werkdag smaakt een koel flesje cola heerlijk!
Ook erg lekker was de roze verjaardagstaart ter ere van Reinskje, lekker Dominicaans zoet, als afsluiting van weer een heerlijke avondmaaltijd!
Nu nog wat lezen of een spelletje en dan zoeken we onze bedden weer op voor de nachtrust om zo morgen weer fris aan te slag te kunnen. Nachtrust is misschien niet helemaal het juiste woord: vannacht was er een waar snurkorkest, ja ook dames kunnen dat!
Hartelijke groet van Hillie Jager
Zondag 13 november 2022
Vandaag hoefden we niet naar de werkplek want het was zondag. Een rustdag. We konden een beetje uitslapen en de dag rustig beginnen. Als ontbijt was er heerlijke havermoutse pap en natuurlijk vers fruit.
Op zondag hoort een kerkdienst en deze was samengesteld door de liturgiecommissie. De gastpredikant Daniel Rodrigues had de bijbeltekst aangeleverd en de commissie heeft er liederen bijgezocht in het Nederlands, Engels en Spaans. En ook hier in de bergen was er een beamer aanwezig om de liederen op de muur te projecteren. De ‘moderne’ tijd! De dienst werd bezocht door een aantal buurtbewoners en een grote groep kinderen. Onder leiding van Marie-Louise de mevrouw van de kindernevendienst hebben zij 2 liederen ten gehore gebracht. En met z’n allen hebben wij ook heerlijk veel gezongen.
Na de lunch was het tijd voor de zondagse wandeling. Met de truck van Rafaël zijn we naar Mamey Macho gereden. Een prachtige rit met mooie uitzichten. In het afgelopen jaren zijn er projecten op afstand geweest van Mano a Mano en we hebben de nieuwe huizen kunnen bewonderen. Wat fijn dat het bouwen van huizen ook door gaat zonder groep uit Nederland! En uiteraard hebben we weer de school bezocht die MaM hier heeft gebouwd. Het was een warm weerzien en het is altijd fijn om de bewoners weer te ontmoeten. De wandeling naar beneden was hier en daar een uitdaging. Het bekende smalle wandelpad naar beneden was met een shovel verbreed en soms behoorlijk steil. Met hulp van elkaar zijn we veilig beneden gekomen. Door een ‘foute’ afslag kwamen we langs Arroyo Mingo waar ook huizen zijn gebouwd door MaM. Verschillende groepsleden werden herkend door de bewoners! Wat mooi om ook hen weer te ontmoeten en de huizen te bewonderen. Om een uur of 5 waren we weer terug en na heerlijke spaghetti gemaakt door Yasmin en Aida was het weer tijd voor het vaste potje Take-5.
Een fijne dag met weer heel veel nieuwe indrukken en ontmoetingen
Namens de groep,
Wieke Wijntje Kingma
Zaterdag 12 november 2022
Na een heerlijke nachtrust voor de meesten van ons, waren we allemaal present op de dagopening. Eerst lekker zingen met elkaar en daarna de bijbel geopend en 2 Korintiërs hoofdstuk 3 behandeld. Nadat we dat gedeelte met elkaar hadden doorgenomen stond er een lekker ontbijt voor ons klaar. Hierna gauw de laatste plichtplegingen gedaan en om een uur of acht zat iedereen op de truck die ons naar de werkplek brengt.
Daar aangekomen hebben we eerst met de bewoners en de plaatselijke bouwvakkers gebeden of onze Hemelse Vader deze dag wil zegenen.
Het weer was prachtig en al gauw werden de eerste zweetplekken zichtbaar, want mensen wat is er een berg werk verzet vandaag. Er moeten 7 woningen worden gebouwd en van 3 woningen zijn de dakspanten al aangebracht, is de eerste rij planken erop getimmerd en is ook al begonnen met het aanbrengen van de dakplaten. En dat pas na anderhalve dag.
In de middag hebben een aantal mensen van de groep een bezoek gebracht aan een mandarijn /sinaasappel plantage gebracht van een bewoner uit het dorp.
Het is een prachtig gebied waar we aan het werk zijn maar heel erg armoedig maar ondanks dat zijn de mensen heel blijmoedig en goedgeefs.
Moe maar voldaan zijn we omstreeks vier uur gestopt met het werk voor vandaag en mogen we van een welverdiende zondagsrust gaan genieten zodat we maandag met nieuwe energie weer aan de klus kunnen beginnen.
De hartelijke groeten van de hele groep,
Jan Oosterman
Vrijdag 11 november 2022
Even voor zessen werd het licht aangedaan in de damesslaapzaal. De nieuwe dag begon. Vandaag zouden we gaan werken. Maar eerst werd de dag geopend met een dagopening door Tjebbe. De opening ging over het bekende verhaal dat water wijn werd. We werden uitgenodigd om na te denken over de vraag hoe je Jezus zou kunnen zoeken/toelaten in je leven.
Hierna kregen we een heerlijk ontbijt met o.a. ananas en watermeloen.
Om 8 uur zaten we allemaal in de bus. Hierna volgde een rit de bergen in. Bij het huis van Juan Aqua stapten we over op de vrachtwagen omdat de bus niet verder kan. Spoedig kwamen we aan bij het Centrum. Ons tijdelijke thuis voor de komende 2 weken. Daar was al het e.e.a. voorbereid. De bedden waren opgemaakt en in de keuken werd druk gewerkt aan een maaltijd. Voor de middagmaaltijd stelde Pedro (één van de tolken) het hele team voor. Het team bestaan uit 8 personen en zij verzorgen ons eten, de logistiek van de materialen en het vertaalwerk. Na de middagmaaltijd gingen we allemaal weer in de vrachtwagen. Op weg naar de plaats waar we de huizen gaan bouwen. De plaatselijke bouwvakkers hebben al veel werk verzet. De stenen muurtjes zijn al klaar. We werden voorgesteld aan de bewoners die een nieuw huis krijgen. We zouden 6 huizen gaan bouwen. Door een bijzondere donatie mogen we een extra huis bouwen. Dit huis wordt gebouwd voor Yessenia, haar 2 kinderen en haar moeder Rosalie. Yessenia is 25 jaar en is weduwe. Haar man is enkele maanden geleden overleden. Heel verdrietig.
Na het voorstellen gingen we aan de slag. Er werd gemeten, gezaagd en getimmerd. Iedereen was druk in de weer. Om half 5 kwam er een einde aan onze eerste werkdag. Terug met de pick-up door de rivier. Helaas we kwamen vast te zitten. Iedereen uit de auto. Schoenen uit, sokken uit. Met blote voetjes door een doorwaadbare plaats. Hilariteit. De pick-up kwam los en we konden weer verder.
Terug naar het Centrum. Daar stond de koffie klaar en een lekkere maaltijd. Het is nu kwart voor 8. We kijken terug op een mooie eerste werkdag.
Groeten uit Los Anones
Gerry en Conny
Donderdag 10 november 2022
Vandaag is het een bijzondere dag na meer dan 2,5 jaar gaat er eindelijke weer een Mano a Mano groep naar de Dominicaanse Republiek.
Niet dat Mano a Mano stil heeft gezeten de afgelopen bijna 3 jaar. In die periode zijn er 2 projecten op afstand geweest. Vanuit Nederland is hier mee de bouw van een aantal huizen en latrines gerealiseerd. Huizen die gebouwd zijn door plaatselijke bouwvakkers samen met de bevolking.
Vandaag om 7 uur kwam een groep van 21 mensen samen op Schiphol. Allen vol van zin om aan de slag te gaan in Hiquerito. Nadat we de zegen over de reis hadden gevraagd aan onze grote Reisleider ging de groep op weg. De reis verliep bijzonder voorspoedig. Op het vliegveld in Santo Domingo was een warme begroeting met bekenden. De tolken stonden al op ons te wachten. Alles verliep voorspoedig. Inmiddels zijn we in Campemento Apen. Sommige gaan nog even zwemmen, andere genieten van een kopje koffie. We gaan spoedig naar bed omdat het Nederlandse tijd 3 uur in de nacht is. Het was een lange dag.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.